კევინ სვიფტისა და ჯონ რიჩარდსონის მიერ

შესაძლებლობების შემფასებელთათვის პირველი და მთავარი ინდიკატორი მოსახლეობაა, რომელიც განსაზღვრავს მთლიანი მიმართვადი ბაზრის (TAM) ზომას. სწორედ ამიტომ იზიდავს კომპანიებს ჩინეთი და ყველა ეს მომხმარებელი.

პლასტმასის ფისზე მოთხოვნაზე, ზომის გარდა, გავლენას ახდენს მოსახლეობის ასაკობრივი შემადგენლობა, შემოსავლები, გამძლე და არამტკიცე საბოლოო მოხმარების ბაზრების განვითარება და სხვა ფაქტორები.

მაგრამ საბოლოოდ, ყველა ამ ფაქტორის შეფასების შემდეგ, ერთიმოთხოვნას მოსახლეობაზე ყოფს გამოსათვლელადერთ სულ მოსახლეზე მოთხოვნა, რომელიც სხვადასხვა ბაზრის შედარების მთავარი მაჩვენებელია.

დემოგრაფებმა დაიწყეს მომავალი მოსახლეობის ზრდის გადახედვა და ასკვნიან, რომ მსოფლიო მოსახლეობა პიკს უფრო სწრაფად და უფრო დაბლა მიაღწევს აფრიკაში შობადობის შემცირების და ჩინეთსა და კიდევ რამდენიმე ქვეყანაში დაბალი შობადობის გამო, რომლებიც შესაძლოა ვერასდროს აღდგეს. ამან შეიძლება შეცვალოს გლობალური ბაზრის ვარაუდები და დინამიკა.

ჩინეთის მოსახლეობა 1950 წლის 546 მილიონიდან 2020 წლის ოფიციალურ 1.43 მილიარდამდე გაიზარდა. 1979-2015 წლების „ერთი შვილის“ პოლიტიკამ შობადობის შემცირება, მამაკაცებსა და ქალებს შორის თანაფარდობის დარღვევა და მოსახლეობის პიკური ზრდა გამოიწვია, რის შედეგადაც ინდოეთმა ამჟამად ჩინეთს ყველაზე მჭიდროდ დასახლებული ერის სტატუსით ჩაანაცვლა.

გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია ვარაუდობს, რომ ჩინეთის მოსახლეობა 2050 წელს 1.26 მილიარდამდე, ხოლო 2100 წლისთვის 767 მილიონამდე შემცირდება. ეს რიცხვები გაეროს ადრეულ პროგნოზებთან შედარებით, შესაბამისად, 53 მილიონით და 134 მილიონით ნაკლებია.

დემოგრაფების (შანხაის მეცნიერებათა აკადემია, ავსტრალიის ვიქტორიას უნივერსიტეტი და ა.შ.) ბოლოდროინდელი ანალიზები ეჭვქვეშ აყენებს ამ პროგნოზების დემოგრაფიულ ვარაუდებს და ვარაუდობენ, რომ ჩინეთის მოსახლეობა შეიძლება 2050 წელს 1.22 მილიარდამდე და 2100 წელს 525 მილიონამდე შემცირდეს.

კითხვები შობადობის სტატისტიკასთან დაკავშირებით

ვისკონსინის უნივერსიტეტის დემოგრაფმა ი ფუსიანმა ეჭვქვეშ დააყენა ჩინეთის ამჟამინდელი მოსახლეობისა და სამომავლო გეგმის შესახებ არსებული ვარაუდები. მან შეისწავლა ჩინეთის დემოგრაფიული მონაცემები და აღმოაჩინა აშკარა და ხშირი შეუსაბამობები, როგორიცაა შეუსაბამობა დაბადებულთა რაოდენობასა და ბავშვობაში ჩატარებული ვაქცინაციის რაოდენობას შორის, ასევე დაწყებით სკოლაში ჩარიცხვის მაჩვენებლებს შორის.

ესენი ერთმანეთის პარალელური უნდა იყოს, რაც სინამდვილეში ასე არ არის. ანალიტიკოსები ხედავენ, რომ ადგილობრივი მთავრობებისთვის მონაცემების გაბერვის ძლიერი სტიმული არსებობს. ოკამის სამართებლის გათვალისწინებით, უმარტივესი ახსნა ის არის, რომ დაბადება არასდროს მომხდარა.

ი ვარაუდობს, რომ 2020 წელს ჩინეთის მოსახლეობა 1.29 მილიარდი იყო და არა 1.42 მილიარდი, რაც 130 მილიონზე მეტი მოსახლეობის ჩამორჩენას ნიშნავს. სიტუაცია ყველაზე მწვავეა ჩინეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ნაწილში, სადაც ეკონომიკური ძრავა გაჩერდა. ი ვარაუდობდა, რომ დაბალი შობადობის მაჩვენებლის - 0.8-ის წინააღმდეგ 2.1-ის - პირობებში ჩინეთის მოსახლეობა 2050 წელს 1.10 მილიარდამდე, ხოლო 2100 წელს 390 მილიონამდე შემცირდება. გაითვალისწინეთ, რომ მას კიდევ ერთი, კიდევ უფრო პესიმისტური პროგნოზი აქვს.

სხვა შეფასებებითაც ვნახეთ, რომ ჩინეთის მოსახლეობა შესაძლოა 250 მილიონით ნაკლები იყოს, ვიდრე ამჟამად არის გავრცელებული ინფორმაცია. ჩინეთი პლასტმასის ფისებზე გლობალური მოთხოვნის დაახლოებით 40%-ს შეადგენს და შესაბამისად, მოსახლეობისა და სხვა ფაქტორების ალტერნატიული მომავალი მნიშვნელოვნად მოქმედებს პლასტმასის ფისებზე გლობალური მოთხოვნის დინამიკაზე.

ჩინეთში ერთ სულ მოსახლეზე ფისებზე მოთხოვნა ამჟამად შედარებით მაღალია, განვითარებულ ეკონომიკებთან შედარებით, რაც განპირობებულია მზა პროდუქციის ექსპორტის პლასტმასის შემცველობით და ჩინეთის, როგორც „მსოფლიო ქარხნის“, როლით. ეს იცვლება.

სცენარების გაცნობა

ამის გათვალისწინებით, ჩვენ განვიხილეთ ი ფუსიანის ზოგიერთი ვარაუდი და შევიმუშავეთ ალტერნატიული სცენარი ჩინეთის მოსახლეობისა და პლასტმასის მოთხოვნის პოტენციურ მომავალთან დაკავშირებით. ჩვენი საბაზისო მაჩვენებლისთვის ჩვენ ვიყენებთ გაეროს 2024 წლის პროგნოზებს ჩინეთის მოსახლეობის შესახებ.

ჩინეთის მოსახლეობის ეს უახლესი გაეროს პროგნოზი წინა შეფასებებთან შედარებით ქვევით გადაიხედა. შემდეგ ჩვენ გამოვიყენეთ ICIS-ის მიწოდებისა და მოთხოვნის მონაცემთა ბაზის უახლესი პროგნოზები 2050 წლამდე.

ეს აჩვენებს, რომ ჩინეთში ერთ სულ მოსახლეზე ფისებზე - აკრილონიტრილ ბუტადიენ სტირენზე (ABS), პოლიეთილენზე (PE), პოლიპროპილენზე (PP), პოლისტიროლზე (PS) და პოლივინილქლორიდზე (PVC) - მოთხოვნა ერთ სულ მოსახლეზე - 2020 წელს თითქმის 73 კგ-დან 2050 წელს 144 კგ-მდე გაიზარდა.

ჩვენ ასევე შევისწავლეთ 2050 წლის შემდგომი პერიოდი და ვივარაუდეთ, რომ ერთ სულ მოსახლეზე ფისებზე მოთხოვნა კიდევ უფრო გაიზრდებოდა 150 კგ-მდე 2060-იან წლებში, სანამ საუკუნის ბოლოსკენ არ შემცირდებოდა - 2100 წელს 141 კგ-მდე - გარდამავალი პერიოდი და ტრაექტორია, რომელიც დამახასიათებელია მომწიფებული ეკონომიკისთვის. მაგალითად, აშშ-ში ამ ფისებზე მოთხოვნამ პიკს 2004 წელს მიაღწია და 101 კგ შეადგინა.

ალტერნატიული სცენარისთვის, ჩვენ ვივარაუდეთ, რომ 2020 წლის მოსახლეობა 1.42 მილიარდი იყო, მაგრამ მომავალში შობადობის მაჩვენებელი საშუალოდ 0.75 დაბადება იქნება, რაც 2050 წლისთვის 1.15 მილიარდი მოსახლეობის, ხოლო 2100 წლისთვის 373 მილიონის ტოლფასი იქნება. სცენარს „სავალალო დემოგრაფია“ ვუწოდეთ.

ამ სცენარში ჩვენ ასევე ვივარაუდეთ, რომ ეკონომიკური სირთულეების გამო, ფისებზე მოთხოვნა უფრო ადრე და უფრო დაბალ დონეზე გაიზრდება. ეს იმ პირობითაა, რომ ჩინეთი საშუალო შემოსავლის მქონე ქვეყნის სტატუსიდან განვითარებულ ეკონომიკაში არ გადავა.

დემოგრაფიული დინამიკა ეკონომიკურად ძალიან ბევრ წინააღმდეგობას ქმნის. ამ სცენარში, ჩინეთი კარგავს გლობალურ წარმოების წილს სხვა ქვეყნების მიერ განხორციელებული რეზერვების აღდგენის ინიციატივებისა და სავაჭრო დაძაბულობის გამო, რაც იწვევს ფისებზე მოთხოვნის შემცირებას პლასტმასის შემცველობიდან გამომდინარე და მზა პროდუქციის ექსპორტის დაბალი მაჩვენებლით - საბაზისო შემთხვევასთან შედარებით.

ასევე ვვარაუდობთ, რომ მომსახურების სექტორი ჩინეთის ეკონომიკაში წილობრივ ზრდას განიცდის. გარდა ამისა, უძრავი ქონებისა და ვალის საკითხები ეკონომიკურ დინამიკაზე უარყოფითად აისახება 2030-იან წლებში. სტრუქტურული ცვლილებები მიმდინარეობს. ამ შემთხვევაში, ჩვენ მოდელირება გავუკეთეთ ერთ სულ მოსახლეზე ფისის მოთხოვნის ზრდას, 2020 წლის 73 კგ-დან 2050 წელს 101 კგ-მდე და პიკს 104 კგ-ზე.

სცენარების შედეგები

საბაზისო შემთხვევის მიხედვით, ფისებზე ძირითადი მოთხოვნა იზრდება 2020 წლის 103.1 მილიონი ტონიდან და 2030-იან წლებში იწყებს მომწიფებას, 2050 წელს კი 188.6 მილიონ ტონას მიაღწევს. 2050 წლის შემდეგ, მოსახლეობის შემცირება და ბაზრის/ეკონომიკური დინამიკის განვითარება უარყოფითად მოქმედებს მოთხოვნაზე, რომელიც 2100 წელს 89.3 მილიონ ტონამდე ეცემა. ეს დონე შეესაბამება 2020 წლამდე არსებულ მოთხოვნას.

მოსახლეობის შესახებ უფრო პესიმისტური პერსპექტივისა და „საშინელი დემოგრაფიული მდგომარეობის“ სცენარის მიხედვით ეკონომიკური დინამიზმის შემცირების გათვალისწინებით, ფისებზე ძირითადი მოთხოვნა 2020 წლის 103.1 მილიონი ტონიდან იზრდება და 2030-იან წლებში მომწიფებას იწყებს და 2050 წელს 116.2 მილიონ ტონას მიაღწევს.

მოსახლეობის შემცირებისა და არახელსაყრელი ეკონომიკური დინამიკის გათვალისწინებით, მოთხოვნა 2100 წელს 38.7 მილიონ ტონამდე შემცირდება, რაც 2010 წლამდე არსებულ მოთხოვნას შეესაბამება.

შედეგები თვითკმარობისა და ვაჭრობისთვის

ამას გავლენა აქვს ჩინეთის პლასტმასის ფისების თვითკმარობაზე და მის წმინდა სავაჭრო ბალანსზე. საბაზისო შემთხვევაში, ჩინეთში ფისების ძირითადი წარმოება 2020 წლის 75.7 მილიონი ტონიდან 2050 წლისთვის 183.9 მილიონ ტონამდე იზრდება.

საბაზისო შემთხვევის მიხედვით, ჩინეთი კვლავ რჩება ძირითადი ფისების წმინდა იმპორტიორად, თუმცა მისი წმინდა იმპორტის პოზიცია 2020 წლის 27.4 მილიონი ტონიდან 2050 წლისთვის 4.7 მილიონ ტონამდე მცირდება. ჩვენ მხოლოდ 2050 წლამდე პერიოდზე ვამახვილებთ ყურადღებას.

უახლოეს პერიოდში ფისების მიწოდება ძირითადად გეგმის მიხედვით მიმდინარეობს, რადგან ჩინეთი თვითკმარობისკენ ისწრაფვის. თუმცა, 2030-იანი წლებისთვის, სიმძლავრეების გაფართოება შენელდება ჭარბი მიწოდებისა და მზარდი სავაჭრო დაძაბულობის გამო.

შედეგად, „მძიმე დემოგრაფიული მდგომარეობის“ სცენარის მიხედვით, წარმოება საკმარისზე მეტია და 2030-იანი წლების დასაწყისისთვის ჩინეთი ამ ფისებში თვითკმარობას მიაღწევს და 2035 წელს 3.6 მილიონი ტონის, 2040 წელს 7.1 მილიონი ტონის, 2045 წელს 9.7 მილიონი ტონის და 2050 წელს 11.6 მილიონი ტონის წმინდა ექსპორტიორად გვევლინება.

მძიმე დემოგრაფიული მდგომარეობისა და გამოწვევებით სავსე ეკონომიკური დინამიკის პირობებში, თვითკმარობისა და წმინდა ექსპორტის პოზიციის მიღწევა უფრო სწრაფად მიიღწევა, თუმცა მისი „მართვა“ სავაჭრო დაძაბულობის შესამსუბუქებლად ხდება.

რა თქმა უნდა, ჩვენ საკმაოდ პირქუშად შევხედეთ დემოგრაფიას, დაბალი და კლებადი შობადობის მომავალს. „დემოგრაფია ბედისწერაა“, როგორც მე-19 საუკუნის ფრანგმა ფილოსოფოსმა ოგიუსტ კონტმა თქვა. თუმცა, ბედისწერა ქვაზე არ არის დადგენილი. ეს ერთ-ერთი შესაძლო მომავალია.

არსებობს სხვა შესაძლო მომავალიც, მათ შორის ისეთი, როდესაც შობადობის მაჩვენებლები აღდგება და ტექნოლოგიური ინოვაციების ახალი ტალღა გაერთიანდება პროდუქტიულობის და შესაბამისად, ეკონომიკური ზრდის გასაძლიერებლად. თუმცა, აქ წარმოდგენილი სცენარი დაეხმარება ქიმიურ კომპანიებს სტრუქტურირებულად გაიაზრონ გაურკვევლობა და მიიღონ გადაწყვეტილებები, რომლებიც გავლენას მოახდენს მათ მომავალზე - საბოლოო ჯამში, საკუთარი ისტორიის დასაწერად.