რუსეთის ანტიკოროზიული საფარის ბაზარს ნათელი მომავალი აქვს

ახალი პროექტები რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიაში, მათ შორის არქტიკულ თაროზე, გვპირდება შიდა ბაზარზე ანტიკოროზიული საფარის მუდმივ ზრდას.

COVID-19 პანდემიამ უზარმაზარი, მაგრამ მოკლევადიანი გავლენა მოახდინა ნახშირწყალბადების გლობალურ ბაზარზე. 2020 წლის აპრილში, გლობალურმა ნავთობზე მოთხოვნამ მიაღწია ყველაზე დაბალ დონეს 1995 წლის შემდეგ, რამაც შეამცირა Brent-ის ნავთობის საორიენტაციო ფასი 28 დოლარამდე ბარელზე ნავთობის ჭარბი მარაგების ყველაზე სწრაფი ზრდის შემდეგ.

რაღაც მომენტში, აშშ-ს ნავთობის ფასი პირველად ისტორიაში უარყოფითიც კი გახდა. თუმცა, ეს დრამატული მოვლენები, როგორც ჩანს, არ აჩერებს რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიის საქმიანობას, ვინაიდან ნახშირწყალბადებზე გლობალური მოთხოვნილება, სავარაუდოდ, სწრაფად დაბრუნდება.

მაგალითად, IEA მოელის ნავთობზე მოთხოვნის დაბრუნებას კრიზისამდელ დონემდე 2022 წელს. გაზის მოთხოვნის ზრდა - მიუხედავად 2020 წლის რეკორდული შემცირებისა - გრძელვადიან პერსპექტივაში უნდა დაბრუნდეს, გარკვეულწილად, გლობალური ნახშირის დაჩქარების გამო. გაზის გადართვა ელექტროენერგიის გამომუშავებისთვის.

რუსული გიგანტები ლუკოილი, ნოვატეკი და როსნეფტი და სხვები გეგმავენ ახალი პროექტების დაწყებას ნავთობისა და გაზის მოპოვების სფეროში როგორც ხმელეთზე, ასევე არქტიკულ თაროზე. რუსეთის მთავრობა თავისი არქტიკული რეზერვების ექსპლუატაციას LNG-ით ხედავს, როგორც მისი ენერგეტიკული სტრატეგიის არსს 2035 წლამდე.

ამ ფონზე, რუსეთის მოთხოვნას ანტიკოროზიულ საფარებზე ასევე აქვს ნათელი პროგნოზები. მოსკოვში დაფუძნებული კვლევითი ჯგუფის Discovery Research Group-ის მიერ ჩატარებული კვლევის თანახმად, ამ სეგმენტში მთლიანმა გაყიდვებმა შეადგინა 18,5 მილიარდი რუბლი 2018 წელს (250 მილიონი აშშ დოლარი). ანალიტიკოსების აზრით, 7,1 მილიარდი რუბლის (90 მილიონი აშშ დოლარი) საფარი შემოიტანეს რუსეთში, თუმცა ამ სეგმენტში იმპორტი მცირდება.

კიდევ ერთი მოსკოვში დაფუძნებული საკონსულტაციო სააგენტო, Concept-Center, შეფასდა, რომ გაყიდვები ბაზარზე მერყეობდა 25,000-დან 30,000 ტონამდე ფიზიკური თვალსაზრისით. მაგალითად, 2016 წელს, რუსეთში ანტიკოროზიული საფარის გამოყენების ბაზარი შეფასდა 2,6 მილიარდ რუბლად (42 მილიონი აშშ დოლარი). ითვლება, რომ ბაზარი სტაბილურად იზრდება გასული წლების განმავლობაში საშუალო ტემპით ორიდან სამ პროცენტამდე წელიწადში.

ბაზრის მონაწილეები გამოთქვამენ ნდობას, რომ ამ სეგმენტში საფარებზე მოთხოვნა უახლოეს წლებში გაიზრდება, თუმცა COVID-19-ის პანდემიის გავლენა ჯერ არ შემცირებულა.

„ჩვენი პროგნოზით, მოთხოვნა ოდნავ გაიზრდება [მომავალ წლებში]. ნავთობისა და გაზის მრეწველობას ახალი პროექტების განსახორციელებლად ესაჭიროება ანტიკოროზიული, სითბოს მდგრადი, ცეცხლგამძლე და სხვა სახის საფარი. ამავდროულად, მოთხოვნა გადადის ერთ ფენის მრავალფუნქციურ საფარებზე. რა თქმა უნდა, არ შეიძლება უგულებელვყოთ კორონავირუსის პანდემიის შედეგები, რომელიც, სხვათა შორის, ჯერ არ დასრულებულა“, - განაცხადა მაქსიმ დუბროვსკიმ, რუსული საიზოლაციო მწარმოებლის Akrus-ის გენერალურმა დირექტორმა. „პესიმისტური პროგნოზით, მშენებლობა [ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიაში] შეიძლება არ წარიმართოს ისე სწრაფად, როგორც ადრე იყო დაგეგმილი.

სახელმწიფო ატარებს ზომებს ინვესტიციების სტიმულირებისთვის და მშენებლობის დაგეგმილი ტემპის მისაღწევად“.

არაფასის კონკურენცია

Industrial Coatings-ის თანახმად, რუსეთის ანტიკოროზიული საფარის ბაზარზე სულ მცირე 30 მოთამაშეა. წამყვანი უცხოელი მოთამაშეები არიან Hempel, Jotun, International Protective Coatings, Steelpaint, PPG Industries, Permatex, Teknos და სხვა.

რუსეთის უმსხვილესი მომწოდებლები არიან Akrus, VMP, Russian Paints, Empils, მოსკოვის ქიმიური ქარხანა, ZM Volga და Raduga.

ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში ზოგიერთმა არარუსულმა კომპანიამ, მათ შორის Jotun-მა, Hempel-მა და PPG-მა მოახდინეს ანტიკოროზიული საფარის წარმოება რუსეთში. ასეთი გადაწყვეტილების უკან არის ნათელი ეკონომიკური დასაბუთება. რუსეთის ბაზარზე ახალი ანტიკოროზიული საფარის გამოტანის ანაზღაურებადი პერიოდი სამიდან ხუთ წლამდე მერყეობს, შეფასდა ZIT Rossilber-ის ხელმძღვანელი აზამატ გარეევი.

Industrial Coatings-ის მიხედვით, რუსული საფარის ბაზრის ეს სეგმენტი შეიძლება შეფასდეს, როგორც ოლიგოფსონია - ბაზრის ფორმა, რომელშიც მყიდველების რაოდენობა მცირეა. ამის საპირისპიროდ, გამყიდველების რაოდენობა დიდია. თითოეულ რუს მყიდველს აქვს მოთხოვნების საკმაოდ მკაცრი შიდა ნაკრები, რომელსაც მომწოდებლებმა უნდა შეასრულონ. სხვაობა მომხმარებელთა მოთხოვნებს შორის შეიძლება იყოს მკვეთრი.

შედეგად, ეს არის რუსული საიზოლაციო ინდუსტრიის იმ რამდენიმე სეგმენტიდან, სადაც ფასი არ არის მოთხოვნის განმსაზღვრელ მთავარ ფაქტორებს შორის.

მაგალითად, როსნეფტმა დაუშვა 224 ტიპის ანტიკოროზიული საფარი, ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიის საიზოლაციო მიმწოდებლების რუსული რეესტრის მიხედვით. შედარებისთვის, გაზპრომმა დაამტკიცა 55 საფარი, ხოლო ტრანსნეფტმა მხოლოდ 34.

ზოგიერთ სეგმენტში იმპორტის წილი საკმაოდ მაღალია. მაგალითად, რუსული კომპანიები ოფშორული პროექტებისთვის საფარების თითქმის 80 პროცენტს იმპორტირებენ.

რუსეთის ბაზარზე კონკურენცია ანტიკოროზიულ საფარებზე ძალიან ძლიერია, თქვა დიმიტრი სმირნოვმა, მოსკოვის ქიმიური ქარხნის გენერალურმა დირექტორმა. ეს უბიძგებს კომპანიას შეინარჩუნოს მოთხოვნა და დაიწყოს ახალი საფარის ხაზების წარმოება ყოველ რამდენიმე წელიწადში. კომპანია ასევე ამუშავებს სერვის ცენტრებს, აკონტროლებს საფარის გამოყენებას, დასძინა მან.

„რუსულ საიზოლაციო კომპანიებს აქვთ საკმარისი შესაძლებლობები წარმოების გაფართოებისთვის, რაც შეამცირებს იმპორტს. ნავთობისა და გაზის კომპანიების საფარის უმეტესობა, მათ შორის ოფშორული პროექტებისთვის, იწარმოება რუსულ ქარხნებში. ამ დღეებში ეკონომიკური მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად ყველა ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანია საკუთარი წარმოების საქონლის გამოშვების გაზრდა“, - განაცხადა დუბრობსკიმ.

ანტიკოროზიული საფარის წარმოებისთვის ნედლეულის დეფიციტი ჩამოთვლილია იმ ფაქტორებს შორის, რომლებიც ხელს უშლის რუსულ კომპანიებს თავიანთი წილის გაფართოებაში ბაზარზე, იტყობინება Industrial Coatings ადგილობრივი ბაზრის ანალიტიკოსებზე დაყრდნობით. მაგალითად, არის ალიფატური იზოციანატების, ეპოქსიდური ფისების, თუთიის მტვრის და ზოგიერთი პიგმენტის დეფიციტი.

„ქიმიური მრეწველობა დიდად არის დამოკიდებული იმპორტირებულ ნედლეულზე და მგრძნობიარეა მათი ფასების მიმართ. რუსეთში ახალი პროდუქტების განვითარებისა და იმპორტის ჩანაცვლების წყალობით, საიზოლაციო ინდუსტრიისთვის ნედლეულის მიწოდების კუთხით დადებითი ტენდენციებია“, - განაცხადა დუბრობსკიმ.

„აუცილებელია შესაძლებლობების შემდგომი გაზრდა, რომ კონკურენცია გაუწიოს, მაგალითად, აზიურ მომწოდებლებს. შემავსებლები, პიგმენტები, ფისები, კერძოდ, ალკიდი და ეპოქსიდური, ახლა უკვე შეგიძლიათ შეუკვეთოთ რუსი მწარმოებლებისგან. იზოციანატის გამაგრების და ფუნქციური დანამატების ბაზარი ძირითადად იმპორტით არის უზრუნველყოფილი. ამ კომპონენტების ჩვენი წარმოების განვითარების მიზანშეწონილობა სახელმწიფო დონეზე უნდა განიხილებოდეს“.

საფარები ოფშორული პროექტებისთვის ყურადღების ცენტრში

პირველი რუსული ოფშორული პროექტი იყო Prirazlomnaya ოფშორული ყინულის რეზისტენტული ნავთობის მწარმოებელი სტაციონარული პლატფორმა პეჩორის ზღვაში, ნოვაია ზემლიას სამხრეთით. გაზპრომმა აირჩია Chartek 7 შპს International Paint-ისგან. კომპანიამ, გავრცელებული ინფორმაციით, შეიძინა 350,000 კგ საფარი პლატფორმის ანტიკოროზიული დაცვისთვის.

კიდევ ერთი რუსული ნავთობკომპანია Lukoil ახორციელებს კორჩაგინის პლატფორმას 2010 წლიდან, ხოლო ფილანოვსკოეს პლატფორმას 2018 წლიდან, ორივე კასპიის ზღვაში.

Jotun-მა უზრუნველყო ანტიკოროზიული საფარი პირველი პროექტისთვის, ჰემპელი კი მეორეზე. ამ სეგმენტში განსაკუთრებით მკაცრია საიზოლაციო მოთხოვნები, რადგან წყალქვეშა საფარის ადვოკატის აღდგენა შეუძლებელია.

ოფშორული სეგმენტისთვის ანტიკოროზიულ საფარებზე მოთხოვნა დაკავშირებულია გლობალური ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიის მომავალთან. რუსეთი ფლობს არქტიკის შელფის ქვეშ მოთავსებული ნავთობისა და გაზის რესურსების დაახლოებით 80 პროცენტს და შესწავლილი რეზერვების დიდ ნაწილს.

შედარებისთვის, აშშ ფლობს შელფური რესურსების მხოლოდ 10 პროცენტს, შემდეგ მოდის კანადა, დანია, გრენლანდია და ნორვეგია, რომლებიც დარჩენილ 10 პროცენტს ანაწილებენ მათ შორის. რუსეთის სავარაუდო შესწავლილი ოფშორული ნავთობის მარაგი ხუთ მილიარდ ტონამდე ნავთობის ეკვივალენტს შეადგენს. ნორვეგია შორეულ მეორე ადგილზეა მილიარდი ტონა დადასტურებული მარაგით.

”მაგრამ მრავალი მიზეზის გამო - როგორც ეკონომიკური, ასევე ეკოლოგიური - ეს რესურსები შეიძლება გამოუსწორებელი დარჩეს,” - თქვა ანა კირეევამ, გარემოს დაცვის ორგანიზაციის ბელონას ანალიტიკოსმა. „ბევრი შეფასებით, ნავთობზე გლობალური მოთხოვნა შეიძლება დაიკლოს ოთხი წლის შემდეგ, 2023 წელს. უზარმაზარი სამთავრობო საინვესტიციო ფონდები, რომლებიც თავად ნავთობზე იყო აგებული, ასევე შორდებიან ნავთობის სექტორში ინვესტიციებს - ნაბიჯი, რომელმაც შეიძლება ხელი შეუწყოს გლობალური კაპიტალი გადაინაცვლებს წიაღისეული საწვავისგან, რადგან მთავრობები და ინსტიტუციური ინვესტორები თანხებს ახდენენ განახლებად ენერგიაზე.

ამავდროულად, ბუნებრივი აირის მოხმარება, სავარაუდოდ, გაიზრდება მომდევნო 20-30 წლის განმავლობაში - და გაზი წარმოადგენს რუსეთის რესურსების ძირითად ნაწილს არა მხოლოდ არქტიკულ თაროზე, არამედ ხმელეთზეც. პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა განაცხადა, რომ მისი მიზანია რუსეთი გახდეს ბუნებრივი გაზის უმსხვილესი მიმწოდებელი მსოფლიოში - ეს ნაკლებად სავარაუდოა, თუ გავითვალისწინებთ მოსკოვის კონკურენციას ახლო აღმოსავლეთიდან, დასძინა კირეევამ.

თუმცა, რუსული ნავთობკომპანიები აცხადებდნენ, რომ შელფური პროექტი სავარაუდოდ გახდება რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიის მომავალი.

როსნეფტის ერთ-ერთი მთავარი სტრატეგიული სფეროა ნახშირწყალბადების რესურსების განვითარება კონტინენტურ შელფზე, აცხადებენ კომპანიაში.

დღეს, როდესაც თითქმის ყველა ძირითადი ხმელეთის ნავთობისა და გაზის საბადოები აღმოჩენილია და განვითარებულია, და როდესაც ტექნოლოგიები და ფიქლის ნავთობის წარმოება სწრაფად იზრდება, ის ფაქტი, რომ მსოფლიო ნავთობის წარმოების მომავალი მსოფლიო ოკეანის კონტინენტურ შელფზე მდებარეობს, უდაოა, როსნეფტი. ნათქვამია განცხადებაში მის ვებგვერდზე. რუსეთის შელფს მსოფლიოში ყველაზე დიდი ფართობი აქვს: ექვს მილიონ კილომეტრზე მეტი და როსნეფტი არის რუსეთის კონტინენტური შელფის ლიცენზიების ყველაზე დიდი მფლობელი, დასძინა კომპანიამ.